#TheAlshayaFoodTour ไปชิม P.F. Chang’s กันที่ดูไบ

ความเดิมตอนที่แล้ว.. มาชิม P.F. Chang’s กันทำไมถึงที่ดูไบ.. อ่านได้ที่นี่จ้ะ
#TheAlshayaFoodTour ไปชิม IHOP กันที่ดูไบ http://wan-nam.com/ihop_dubai/
เช่นเดียวกับ IHOP .. P.F. Chang’s ก็เป็นร้านอาหารจากอเมริกา แต่ก็ใช่ว่าจะมีแต่อาหารจีนอย่างอเมริกันเท่านั้น ยังมีอาหารเอเชียอื่น ๆ ด้วย 

P.F. Chang’s สาขาที่เราไปนั้น ตกแต่งอย่างสวยงามมลังเมลือง ดูโก้เก๋ไชนีสร่วมสมัย.. บรรยากาศเรียกว่าดีเชียวแหละ

สิ่งแรกที่ถูกนำเสนอคือ P.F. Chang’s Special Sauce บริกรจะมาถามเราว่าชอบซอสรสชาติไหน เผ็ดไหม พอใครตอบก็จะผสมความเผ็ดให้ตามนั้น ซึ่ง.. ก็เข้าใจนะ ว่าเป็นมาแบบนี้ แต่ถ้ามาไทยแล้วเป็นแบบเดิมไม่น่าเวิร์ก เพราะคนไทยนี่สุดยอดตัวพ่อตัวแม่ของการ”ปรุงตามใจฉัน”เลย ก๋วยเตี๋ยวปรุงชามใครชามมัน ยังมีการข้ามชามมาขอชิมกันเลย ถ้าจะให้ดี ถ้ามาไทย ควรมีถ้วยซอสให้ของใครของมัน ปรุงตามใจฉันกันเอง อารมณ์ประมาณร้านเนื้อย่างญี่ปุ่นนั่นแล..


อย่างหนึ่งที่ #เข้าใจตรงกันนะ เวลาอยู่ดูไบก็คือเวลาเห็นคำว่า Cocktails ในเมนูนี่อย่าได้สำคัญผิดไป มันคือ “Mocktail” จ้ะ Non-Alcohol นะจ๊ะ อย่าจิบแล้วไปต่อว่าบริกรว่าทำไมไม่ได้รสเหล้าเลยเชียว

สำหรับแก้วนี้ Shanghai Sunrise [เทียบเป็นเงินไทย 220 บาท] สนนราคาก็ประมาณร้านอาหารในโรงแรม

เริ่มกันด้วย Ahi Crisp [เทียบเป็นเงินไทย 450 บาท] ราคาเรียกว่าแรงทีเดียว สำหรับAkami หรือทูน่าเนื้อแดงปรุงรสเผ็ด + อโวคาโด้ บนแผ่นเกี๊ยวกรอบ แต่ก็ต้องบอกว่ารสชาติใช้ได้

Chang’s Asian Short Ribs [เทียบเป็นเงินไทย 750 บาท ถ้าเป็น Main Dish มีสองชิ้น 1,250บาท] ถ้าพูดถึงราคาก็ต้องบอกว่าแรงเกินไปมากสำหรับความเป็น Starter หรือแม้แต่ Main Dish ก็ตามแต่ แต่ถ้าพูดถึงรสชาติ ก็ต้องบอกว่ารสชาติดีอีกน่ะแหละ การปรุงรสค่อนข้างลงตัว สมดุลเค็ม+หวานดี เนื้อล่อนจากกระดูก แต่ยังเป็นที่สงสัยนิด ๆ ว่าถ้ามาไทยแล้วจะยังใช้เป็นซี่โครงวัวอยู่ไหม จะปรุงได้แบบนี้หรือเปล่า หรือจะเปลี่ยนเป็นซี่โครงหมูแทน???

Chang’s Chicken Lettuce Wraps [เทียบเป็นเงินไทย 440 บาท]จานนี้เห็นแล้วนึกถึงเป็ดปักกิ่งขึ้นมาทันใด Special Sauce ที่บริกรปรุงก่อนหน้านี้ก็ไว้รับประทานกับจานนี้นี่แหละ ราคาถือว่ารับได้ รสชาติดี ไม่เค็มโดดเกิน






Pan Fried Chicken Dumplings [เทียบเป็นเงินไทย 320 บาท] เรียกง่าย ๆ ว่าเกี๊ยวซ่าไก่ราดซอส.. จริง ๆ จานนี้ค่อนข้างก้ำกึ่งว่าให้ผ่านไหม เพราะแป้งหนา เละ อันนี้ไม่ผ่าน ตัวไส้ก็แน่นปั้ก ไร้ความนุ่มนวล แต่เมื่อคิดถึงว่าเป็นไส้ไก่ ก็อาจจะช่วยไม่ได้ที่ไส้แน่นขนาดนี้ ถ้าเป็นไส้หมูอาจจะดีกว่านี้ก็ได้ แต่ในเมื่อซอสที่ราดก็ไม่ได้ช่วยอะไร เอาเป็นว่าจานนี้ไม่ผ่านละกัน

Dynamite Shrimp [เทียบเป็นเงินไทย 470 บาท] เมื่อกลางวันก็พึงกินกุ้งทอดเคล้าซอสแบบนี้ ก็เลยรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก (IHOPไงล่ะ!!!) รสชาติโอเคอยู่ เผ็ดถูกใจคนไทยแน่ แต่กุ้งและปริมาณออกจะเล็กไปสักนิดเมื่อเทียบกับราคา

Chang’s Chicken Noodle Soup [เทียบเป็นเงินไทย 390 บาท สำหรับเสิร์ฟ4ท่าน] เมนูนี้สั่งเพราะเห็นเป็นเมนูแนะนำ แล้วก็รู้สึกว่าคิดผิดอย่างแรง.. มันเป็นซุปที่.. ต้มกินเองที่บ้านยังอร่อยกว่า รสชาติน้ำซุปชืด เส้นหมี่เละ กิน ๆ ไปแล้วนึกถึงซุป Campbell’s กระป๋องยังไงยังงั้น

Summer Plum [เทียบเป็นเงินไทย 220 บาท] ไม่รู้ทำไมตอนสั่งนึกถึงบ๊วยเค็ม ได้มาเป็นลูกไหนก็เลยกระพริบตานิด ๆ (แต่ก็ญาติกันแหละ) จัดเสิร์ฟมาได้น่ารักดีค่ะ รสชาติเหมือนลูกไหนปั่นธรรมดา (ไหนล่ะ Apricot กับ Strawberry)

Mongolian Beef [เทียบเป็นเงินไทย 710 บาท] เข้าใจว่าเป็น Main Dish แต่ราคาแรงเวอร์วังมาก 710 บาทกับเนื้อผัดนี่ยังไงคนไทยก็ไม่สู้แน่นอน เนื้อผัดมาแห้งกรอบ ต้นหอมยังสดอยู่ ดูแล้วผัดเนื้อแล้วยกลงเคล้าใบหอมสดมากกว่า พยายามระลึกชาติแต่ Mongolian Beef ที่เคยรู้จักไม่ใช่แบบนี้นะ -_-

Kung Pao Chicken [เทียบเป็นเงินไทย 570 บาท] เนื่องจากเป็นเมนูที่คิดถึงมานาน รสชาติ ขนาดชิ้นไก่ และความสุกที่ไม่มากเกินไป ถือว่าดี ก็เลยให้ผ่าน แกล้งหลับตาข้างนึงให้ราคาที่ถือว่าโหดร้ายอยู่ไม่น้อย

มาอีกจานเด็ดของ P.F. Chang’s กันบ้าง.. VIP Duck [เทียบเป็นเงินไทย 850 บาท] ราคานับว่าแรงมาก เป็ดนุ่มดี รสชาติออกเค็มไปสักนิด ถ้าสุกน้อยกว่านี้ประมาณ Medium Rare จะทดคะแนนให้อีกเยอะ ๆ

Chang’s Spicy Chicken [เทียบเป็นเงินไทย 550 บาท] จานนี้ถ้ามาไทยรับรองไม่ได้ผุดได้เกิด ไก่ทอดเคล้าน้ำจิ้มไก่ชุ่มโชกเราดี ๆ นี่เอง ในราคานี้ด้วยแล้วยิ่งขอลา

กินแต่ Main Dish ที่เป็นจานผัด ขอลองอย่างอื่นบ้าง..
Seared Ahi with Chili Lime [เทียบเป็นเงินไทย 780 บาท] ความรู้สึกจานนี้ค่อนข้างก้ำกึ่ง จัดจานและปริมาณมาแบบสลัด Arugula ออกขมเลยคิดว่าไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ เป็นผักอื่นจะดีกว่า เพราะChili Lime Dressing ไม่ค่อยออกรสชาติเอาซะเลย ตัวเนื้อทูน่าชิ้นหนาเต็มปากคำ จี่ผิวมาได้สวยงามดี แต่เกรดทูน่าค่อนข้างแย่ แต่จะว่าก็ไม่เต็มปาก เพราะที่ดูไบนี่หาปลาสดค่อนข้างยากและราคาสูง ส่วนWasabi Guacamole น่าจะทำวาซาบิหล่นหาย เอาเป็นว่าให้เกือบผ่านละกัน

จานนี้มาแบบ งง งง อีกแล้ว คล้ายMongolian Beef ค่อนข้างมากเพียงแต่เนื้อเป็นชิ้นยาวและมีผักเพิ่มมา สำหรับ Beef a la Sichuan [เทียบเป็นเงินไทย 710 บาท]นี้พาว่านไปไม่ถึงมณฑลเสฉวนค่ะ

Orange Peel Chicken [เทียบเป็นเงินไทย 570 บาท] นี่ก็มาผิดจากที่คิดเหมือนกัน ซึ่งโดยราคาและรสชาติแล้วถือว่าไม่ผ่าน ไก่ชิ้นใหญ่และแห้งผาก ซอสส้มไม่น่าติดใจ

อันที่จริงตอนเห็น Pad Thai [เทียบเป็นเงินไทย 490 บาท] ในเมนูก็พอจะเดาได้ว่ารสชาติเป็นยังไง แต่ก็อยากสั่งมาลองดูว่า P.F. Chang’s จะตีความผัดไทยว่ายังไง .. สิ่งที่ได้มาคือหมี่ผัดรสเปรี้ยวจากน้ำส้มสายชูและความเค็มจากซีอิ้ว รสชาติกินแล้วต้องโคลงหัวและต้องหันไปบอกคนของ Alshaya ว่าถ้าเอา P.F. Chang’s มา อย่าลืมถอดผัดไทยออกจากเมนูนะ

จานนี้ก็ผิดจากที่คิด แต่ในอีกแบบนึง Oolong Marinated Sea Bass [เทียบเป็นเงินไทย 1,340 บาท] ทีแรกนึกว่าเป็นปลากะพงห่อใบชาแล้วเอาไปนึ่งอะไรทำนองนั้น ปรากฎว่ามาเป็น Chilean Sea Bass หรือที่คนไทยรู้จักในนาม(แสร้งว่า)ปลาหิมะนั่นเอง ทั้งยังมาในสไตล์ทอดซีอิ้ว ก็นับว่าแปลกดี.. เลยต้องบอกทางAlshaya ว่าถ้ามาไทย เมนูนี้ต้องเขียนลงไปนะว่าเป็น Chilean Sea Bass ไม่ใช่ Sea Bass เฉย ๆ เดี๋ยวคนเข้าใจผิด

ตบท้ายกันด้วยชาร้อน ..

ขนมอย่างแรกคือ Choco Buchi สั่งมาทั้งไส้Chocolate และ Nutella [เทียบเป็นเงินไทย 350 บาท]
แป้งที่ห่อเป็นแป้งหนุบ ๆ คล้าย ๆ แป้งข้าวเหนียวเคล้าด้วยงาขาว แต่น่าจะผสมสัดส่วนเบกกิ้งโซดาผิด รสชาติเลยฝาดเฝื่อนลิ้นยังไงอยู่ ไส้ก็ออกจะน้อยไปหน่อย แต่ถ้าปรับให้ดี ๆ น่าจะเป็นขนมถูกใจคนไทยไม่ยาก

Great Wall of Chocolate [เทียบเป็นเงินไทย 590 บาท สำหรับเสิร์ฟ4ท่าน] เป็นเค้กช็อคโกแลตชิ้นเบิ้ม รสชาติไม่มีอะไรน่าติดใจ สัดส่วนของfrosting กับเนื้อเค้กไม่ค่อยสมดุลเท่าไหร่ เวลากินเลยได้แต่รสชาติเนื้อเค้กแห้งร่วน

Banana Spring Rolls [เทียบเป็นเงินไทย 390 บาท] จัดจานได้น่าเอ็นดู ราคามิตรภาพ การจับคู่ระหว่างกล้วย+Cinnamon และcontrast ของทอดร้อน ๆ + ไอศกรีมเย็น ๆ นั้นเข้ากันอยู่แล้ว จานนี้เลยผ่านอย่างสบาย ๆ 

P.F. Chang’s : Yay or Nay
.. พูดยาก.. จริง ๆ พวก Starters จัดจานได้ค่อนข้างโอเค และหลายจานรสชาติดีเลยแหละ แต่Main Dish ที่เป็นของผัดนี่ทั้งการจัดจาน รสชาติและราคาสวนทางกันเกินไป จานอื่น ๆ ก็มีดีมีแย่บ้าง แต่ก็ยังดีที่มีเมนูที่เป็นจุดแข็งและที่ไทย(ยัง)ไม่มีอยู่บ้าง แต่บางเมนูก็ลืมมันไปเหอะ โดยเฉพาะผัดไทย -_-

โดยรวมถ้ามาไทยอาจจะต้องต่อสู้กับภาพลักษณ์ “American Chinese Food” ของ Pan*a E*press อยู่ไม่น้อย ด้วยระดับราคาและสไตล์ร้านแล้ว น่าจะเหมาะกับการเปิดเป็นห้องอาหารในโรงแรมระดับกลาง ๆ น่าจะพอพยุงตัวไปได้เรื่อย ๆ อย่างไม่หวือหวามาก .. คงแล้วแต่ทาง Alshaya ว่าจะตัดสินใจยังไง

ขอบคุณทาง Alshaya ที่เชิญว่านไปนะคะ ร้านอื่น ๆ จะเป็นยังไง ติดตามกันได้นะ =)
ขอบคุณ Olympus Thailand ที่เอื้อเฟื้อกล้องด้วยค่ะ