มาถึงสถานี Misawa ก่อนเวลานิดหน่อย
เลยมีเวลาชักภาพที่เล็งไว้เมื่อวาน ด้วยเห็นว่าน่ารักดี
ช่างเป็นชาติแห่งการ์ตูนจริงๆ
ใครชอบสะสมตราประทับ เวลาไปญี่ปุ่น เตรียมสมุดเปล่าไปได้เลย
เยอะจริงๆๆๆๆๆๆๆ
มีแทบทุกสถานี
ขนาดสถานีเล็กๆยังงี้ยังมีเลย
รู้สึกช่วงที่ไป ในโตเกียวเค้ามีให้ล่าตราประทับสถานีรถไฟด้วย แต่ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ แหะๆ
บ๊ายบาย.. Misawa
ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้มาอีกเหมือนกัน..
วันนี้นั่ง Super Hakucho ค่ะ
ภายในสะอาดสะอ้าน นั่งสบาย ตามสไตล์รถไฟญี่ปุ่น..
( มีคนโพสต์ในทู้อีกห้องนึงว่าห้องน้ำยังหอมเลย แอบแซวหน่อย.. )
มีช่องให้เสียบตั๋วด้วยค่ะ
เหมาะสำหรับคนชอบหลับยาว คุณนายตรวจตั๋วจะได้ไม่ต้องปลุกให้เสียความต่อเนื่อง.. หุหุ
ขบวน Super Hakucho นี้ จะ”ลอดช่อง” Seiken Tunnel จากเกาะฮอนชู สู่เกาะฮอกไกโด ใช้เวลาประมาณ 25 นาทีค่ะ
ตาหมาดำบอกว่าอีกหน่อย( หน่อยนานๆ )ถ้าชิงกันเซ็นเสร็จแล้ว คงเร็วกว่านี้
ลงจากรถไฟ กำลังเดินวางแผนกันว่าจะไปอะไรยังไงกันดี..
ลูกเป็ดตี๋ร้อนใจ ( กลัวลาแมร์หาย? ) รีบจ้ำบึ้ดไปที่ช่องตรวจตั๋ว
ยังไม่ทันไรหรือหันไปเจรจา ลูกเป็ดตี๋ก็ร้องดังเฮ้ย ( ดังมาก ทุกคนหันมามองหมด )
แล้วก็ชี้ไปที่เป้ตัวเองที่วางแป้นแล้นอยู่บนชั้นวางของ ( ขลังมาก หุหุ )
นายสถานีหัวเราะกันใหญ่ แล้วก็หยิบเป้ลงมาให้แบบไม่ต้องถามหรือโชว์identification อะไรกันเลย
( เพราะคงไม่มีไอ้บ้าที่ไหนมาทำรีแอคชั่น ชี้เป้แล้วร้องเฮ้ยยังงี้อีกแหงๆ )
สรุปว่าญี่ปุ่นศักดิ์สิทธิ์จริง.. ของครบ ไม่มีหายแม้กระทั่งสายชาร์จมือถือ
( เคยอ่านกระทู้ BP ประเภทว่าของในกระเป๋าเดินทางหาย คนร้ายหยิบสายชาร์จมือถือไป
.. มันจะเอาไปทำรัยฟละ )
ลูกเป็ดตี๋ขอบคุณนายสถานีและพร่ำชมไม่ขาดปาก..
โดนความโมเอะของญี่ปุ่นไปแล้วอีก 1 ดอก
.
คนครบ + ของครบ =
เราเอาเป้ไปฝากล็อคเกอร์เพื่อความคล่องตัวค่ะ
ใช้ล็อคเกอร์ไซซ์ใหญ่สุด มีข่มขืนสัมภาระกันเล็กน้อย
แต่ไม่รุนแรงมาก กลัวติด เอาออกมาไม่ได้ แหะๆ
เป้าหมายแรกของเราในวันนี้
อยู่ที่ร้าน Gotoken ค่ะ เป็นร้านอาหารฝรั่งเก่าแก่ของเมือง Hakodate
http://www.gotoken.hakodate.jp/restaurant/default.htm
จริงๆก็อยากพาเด็กๆ ไปกินอิกะโซเม็ง + ซูชิเหมือนกัน
แต่เมื่อวานก็ซัดซูชิไปบ้างแล้ว แล้วกินซูชิแต่หัววันไม่รู้จะคุ้นกันรึเปล่า
เลยวางโปรแกรมอาหารกลางวันเป็นอาหารฝรั่งค่ะ
ที่ Hakodate หัวใจหลักของการเดินทางที่นี่คือ.. เดิน..
เดินทางด้วยรถรางค่ะ แหะๆ
สถานีรถรางก็อยู่หน้าสถานีรถไฟเลย หาไม่ยาก สะดวกมากค่ะ
เรานั่งสาย 5 ไปทาง Suehiro Cho ค่ะ
และแล้ววันนี้ก็เกิดเรื่องขึ้น.. จนได้ ( ^^’ )
คราวนี้เป็นว่านเองแหละที่เป็นตัวต้นเรื่อง
ด้วยความไม่เคยนั่งรถรางที่นี่ ( อ้าว ก็มาครั้งแรก.. ขอแก้ตัวหน่อย ) เลยยังไม่คุ้นกับการบอกสถานีค่ะ
มารู้ตัวเอาตอนจะถึงสถานีสุดท้าย เลยนั่งเลยไปจนสุดสาย ต้องเดินกลับมาสองสถานี แหะๆๆ
แต่ลูกเป็ดทั้งหลายก็ไม่มีบ่น..
บอกว่าออกกำลังกายมั่งก็ดี นั่งๆนอนๆ มาสองวันแล้ว
วุ้ย.. ซึ้งใจแทบอยากโผเข้ากอด
( แต่จริงๆแล้วลูกเป็ดอาจจะอยากถีบว่านให้รถรางทับรึเปล่าก็ไม่รู้นิ )
หลังจากเดินออกกำลังกาย.. ยามสาย กันพอหอมปากหอมคอ
เราก็มาถึงร้าน Gotoken ค่ะ
ร้านนี้เป็นหนึ่งในร้านอาหารร้านแรกๆของญี่ปุ่น เป็นต้นแบบของอาหาร Washoku หรืออาหารฝรั่งสไตล์ญี่ปุ่น
ถ้ายกตัวอย่างให้นึกออกง่ายเข้า ก็พวกข้าวแกงกะหรี่ ( แบบญี่ปุ่น )
สตู ข้าวฮายาชิ แฮมเบิร์กเสต็ก ประมาณนี้ค่ะ
โดยเฉพาะข้าวแกงกะหรี่ บ้างว่าแกงกะหรี่แบบญี่ปุ่น ถือกำเนิดขึ้นที่ร้านนี้ด้วยซ้ำ..
ร้านนี้เปิดมาตั้งแต่ปี 1879 แน่ะค่ะ นานดีแมะ
เข้ามาแล้วคนเพียบเลย..
ซารารี่มังมาเจรจาธุรกิจกันทั้งนั้นมั้งเนี่ย เหอะๆๆ
เห็นรถเหล้าแล้วอยากเข็นกลับบ้าน
ห้องที่เขาจัดให้ค่ะ..
ตอนเห็นห้องนี่ชะงักไปนิดนึง..
ตอนเช็คราคาจากในเว็บไซต์นี่จำได้ว่าเซ็ตกลางวันราคาหลัก 1,*** นะ
ทำไมมันหะรูหะราจัง หรือเค้าเปลี่ยนคอนเสปแล้ว การี๊ดดดด…….
ปกเมนูค่ะ เพิ่มความขลังให้กับห้อง..
โอ้.. ราคายังเท่าเดิมค่ะ
แสดงว่าห้องอลังฯยังงี้มาแต่ไหนแต่ไร
เซ็ตกลางวันก็ตั้งแต่ราว 1,2** – 2,*** ค่ะ
นี่ก็เป็นเซ็ต..
มีว่านสั่งเป็นเซ็ตสตูเนื้อ
นอกนั้นทุกคนสั่งเป็นเซ็ตแกงกะหรี่ค่ะ
แล้วก็มีลูกเป็ดน้อยที่สั่งเป็นเซ็ตพิเศษประจำอาทิตย์ ( เป็นพวกชอบลองนะเนี่ย หุหุ )
.
อันนี้เครื่องเคียงแกงกะหรี่..
อันนี้ซุปของลูกเป็ดน้อยค่ะ
ไซซ์ประมาณถ้วยเอสเปรสโซ่ กระจุ๋มกระจิ๋มน่ารักดีมาก..
ของลูกเป็ดน้อยค่ะ
กราแตง กับปลาชุบเกล็ดขนมปังทอด..
อันนี้ของลูกเป็ดตี๋..
แกงกะหรี่ไก่ สไตลือินเดีย ( เผ็ดมาก )
สั่งไก่เพราะอยากให้ที่รักได้กินด้วย แหม๊..
ของท่านประธานเป็ดและคุณนาย..
แกงกะหรี่เนื้อ สไตล์อังกฤษ ( เผ็ด )
.. กลายเป็นว่า ว่านชอบอันนี้มากกว่าของตัวเองแฮะ
แฮ่..
และ ของว่านเองค่ะ
ข้าวสตูเนื้อ..
จริงๆก็อร่อยนะคะ แต่แอบปลื้มแกงกะหรี่อังกฤษมากกว่า
ต้องชมหน่อย เดี๋ยวน้องสตูจะน้อยใจ ดูทำหน้าตา(น่ากิน)เข้าสิ..
มื้อนี้หมดไป 6,510 เยนค่ะ
อร่อยสมราคา
ถ้ามีโอกาสจะกลับไปกินอีกไหม?
อรึม.. ถ้าเวลาในแพลนเหลือก็อาจจะไปค่ะ
ไปซ้ำกะหรี่อังกฤษแบบเต็มๆอีกซักรอบ
แต่ถ้าร้านในลิสต์เยอะมาก ก็อาจจะขอข้ามไปลองร้านอื่นก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่
แต่ถ้าสำหรับคนที่ไม่เคยไป ก็แนะนำให้ลองค่ะ
รสชาติ + ราคา + การบริการ สมกันดีค่ะ
สมกับที่อยู่ยงคงกะละมังมาได้กว่า 130 ปี ผ่านฉลุยๆๆ 
กินอิ่มแล้วก็ต้องกินต่อ เฮ้ย.. ไม่ใช่..
กินอิ่มแล้วก็ต้องเดินย่อย จะได้กินต่อต่างหาก
จาก Gotouken ก็ต้อนลูกเป็ดไปร้าน Snaffles 1 ในร้านขนมยอดนิยมของ Hakodate ค่ะ
เล็งแผนที่แล้วไม่ไกลมาก แถมยังอยู่ที่ Yobutsukan
http://www.hakodate-kanemori.com/
ซึ่งเป็นโกดังอิฐแดงเก่าที่ถูกแปลงโฉมมาเป็นมอลล์ขนาดเล็กด้วย..
เรียกได้ว่าเข้าทางในการหาที่เที่ยวมาบังหน้าที่กิน
.
รูปฝาท่อ Hakodate ค่ะ
เหมือนได้ยินว่ามีคนแถวนี้สะสม
เห็นอยู่ลิบๆ นั่นแล้วค่ะ ติดริมท่าเรือพอดี..
เสียงท่านประธานเป็ดแว่วๆ มาว่าบรรยากาศดี อยากจิบน้ำชาริมpier
หุหุหุ ไม่รู้จักว่านน้ำซะแล้ว..
พอเลี้ยงเข้าไป ผ่านซุ้มRoyce เกือบเสียตัง เพราะตาหมาดำ “สั่ง” ซื้อRoyce ประมาณครึ่งโหลได้
มีรส Yamazaki Sherry Wood Whisky ที่สั่งด้วย แต่ตอนนั้นไม่คิดว่ารสนี้จะหายาก เลยไม่ได้ซื้อ
ยังดีมาเจอเอาที่โค้งวันสุดท้ายของฮอกไกโด เกือบตายแล้วไหมล่ะ
ตาหมาดำ กรุณารับรู้ไว้ด้วยนะยะ..
ถึงร้านแล้วค่ะ..
Pastry Snaffles
http://www.snaffles.jp/
อันที่จริงร้าน Pastry Snaffles นี้มีสาขาที่หน้าสถานีด้วย
แต่วันที่ไปเป็นวันหยุดของร้านสาขานั้นพอดี ก็เลยมีข้ออ้างหาขนมบ่ายกิน
อ้อ จากมุมนี้ไม่ค่อยเห็นนะคะ
แต่ส่วนที่เป็นโต๊ะนั่งนี่ อยู่ติดริมpierพอดี สมใจท่านประธานเป็ด
ม็อตโต้เกร๋ๆ ของทางร้าน..
ของขึ้นที่อันดับหนึ่งของร้านนี้คือ Cheese Omelette ค่ะ
แอบชิม ( ฟรี ) ไปหน่อยนึง หอมนุ่มชุ่มละมุนมาก แต่ชิ้นมันเล็ก
กำลังหิวโหยสิ่งที่จะมาเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือด
เลยขอเลือกอะไรใหญ่ๆหน่อยดีกว่า
ก็ได้มาตามนี้ค่ะ
มองบลังค์เกาลัด..
เค้กช็อตโกแลตอะไรซักอย่าง.. แหะๆ
เค้กงาขาว
ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นไวท์ช็อคงาขาว..
หน้าตายังงี้ น่าจะทีรามิสุ
ข้อดีของการมาหลายคนก็นี่แหละ กินได้หลายอย่าง อิอิ
มาคนเดียวสองชิ้นก็จุกแอ้ดแล้ว..
คงไม่ต้องบอกใช่ไหม ว่าแต่ละชิ้นนุ่มอร่อย ละลายในปากขนาดไหน
เดี๋ยวจะมาโอดครวญว่าทำร้ายกันตอนดึก
ใครอยากไปก็ไม่ยากค่ะ จะมาสาขานี้ ( ที่นักท่องเที่ยวชอบมาถ่ายรูปกันริมท่าเรืออยู่แล้ว )
หรือจะไปสาขาหน้าสถานีก็ได้ค่ะ เดินตรงๆนิดเดียว
แต่สาขาหน้าสถานีปิดวันพุธนะคะ แฮ่มๆๆ
กว่าจะกินเสร็จ เดินดูของอีก.. เคี้ยวอ้อยเพลินไปหน่อย..
เป็นเวลาล่วงไปจวนแจจะบ่ายสี่แล้ว
จับยามสามตา( จากในเน็ต )ไว้ว่าวันนี้พระอาทิตย์จะลาโลกตอนบ่ายสี่ครึ่งกว่าๆ
โธ่ถัง.. ไปดูพระอาทิตย์ตกที่Mt. Hakodate ไม่ทันเป็นแน่แท้..
เปลี่ยนแผนๆ ไปหอคอย Goryokaku แทนก็ได้ฟละ เพราะตอนนี้อยู่ใกล้กว่า
เดินเที่ยวชม Light Up ในเมือง แล้วค่อยไปดูวิวตอนกลางคืนที่ Mt. Hakodate..
.
ระหว่างไป แวะชมปฏิมากรรมหมีข้างทาง
( ชมเฉยๆนะ )
และแล้วก็มาถึงหอคอย Goryokaku ด้วยความว่องไว..
มีตราประทับไว้บริการผู้นิยมสะสมเช่นเคย..
พอไปถึงยอดหอคอยก็จะเป็นอีกลาย เรียกได้ว่าหลอกล่อกันสุดรี๊ดดดด
.
ค่าขึ้นหอคอยคนละ 840 เยนค่ะ
วิวจากบนหอคอยค่ะ
มองลงมาเห็น Fort Goryokaku รุปดาวได้อย่างชัดเจน
Fort Goryokaku นี้จะเป็นที่นิยมมาก ในช่วงซากกุระผลิบาน เพราะจะเห็นเป็นรูปดาวกระจายสีชมพูยังงัยยังงั้น ( อิอิ )
แต่มาหน้าหนาว ตัดเส้นด้วยสีขาวแบบนี้ก็สวยอีกแบบค่ะ
มีนักท่องเที่ยวมากมาย ขึ้นมาชมทิวทัศน์จากหอคอยนี้..
ด้านหนึ่งของหอคอย ก็จะออกแนวนิทรรศการเล็กๆ
การ์ตูนอีกแล้ว!
ชอบอันนี้ที่สุดค่ะ น่ารักดี..
จากนั้นเราก็ไป Motomachi กันค่ะ ชมศาลาประชาคมเก่า + อื่นๆ
ทีแรกดูในเน็ตเห็นว่าจะมีงานIllumination ไอ้เราก็นึกไปไกลว่าคงประดับประดาไฟกันอลังการมาก
เดินๆ ไป เอ.. ผิดทางป่าวหว่า? ไม่เห็นมีแสงสีอะไรเลย..
แต่ก็ เอ๊ ไม่น่าผิดนะ ดูตามแผนที่แล้วก็ยังถูกทางอยู่
พอไปถึงที่แล้วก็.. แหม.. ไม่”ใจ”เลย
ถ่ายรูปกันกิ๊บกั๊บๆ ได้ครู่นึง ก็หันไปสนใจอย่างอื่นแทนค่ะ
เห็นอ้วนกลมยังงี้ทีแรกนึกว่า.. กระต่าย
..
แต่กระต่ายที่ไหนมันจะมาอยู่ข้างถนน ( -“- ) .. ยะ
ใช่แล้วค่ะ มันคือแมวเมี๊ยวๆ
ลูกเป็ดกระเจิงสิคะ.. กระเจิงเข้าหา
“น่ารักจังเลยยยยย..”
จากนั้นเราก็.. เดิน.. ไป Mt. Hakodate
เหนื่อยมาก ขอบอก.. เดินขึ้นเขาด้วย แฮ่กๆๆๆ จะตายเอา..
แทบอยากโบกแทกซี่ ( แต่ไม่ยักมีผ่านมา ชิร์ )
พอไปถึงสถานีRopeway Mt. Hakodate เท่านั้นแหละ
แหม๋วววว จอดกันตรึมเชียวนะเฮีย.. ไม่แบ่งมาจอดเลยๆตีงเขาไปหน่อยมั่งอ่ะ
รับรองว่าได้ลูกค้าแน่ๆ ( อย่างน้อยๆก็ 5 คน 2 คัน )
.
ค่าขึ้น Ropeway คนละ 1,160 เยนค่ะ
ขึ้นไปชมวิวที่เค้าว่ากันว่า “งามระดับโลก”
เห็นเขียวๆ ขวาล่างนั่นคือกระเช้าค่ะ
กำลังลอยดุ๊กๆๆ
ลงมาเจอร้านขายของที่ระลึกดักอีก
อรึมม.. เคี้ยวอ้อยกันใหญ่..
พึ่งวันแรกๆ สัญชาตญาณไกด์ยังไม่กำเนิด ไม่ได้ดูเวลา..
พอมาดูอีกที.. กี๊ซซซซ ทุ่มนึงแล้ว.. รถไฟออก 20.33
รีบต้อนลูกเป็ดลงจากภูเขาด่วนเลย..
ทีแรกวาดฝันไว้ว่าจะพาลูกเป็ดไปกิน Ajisai Ramen ร้านดังอันดับ 1 ของ Hakodate
http://www.ajisai.tv/menu/
ดูเวลาแล้ว.. ไม่ทันแล้วเฟ้ยยย..
ปรับแผนๆ ต้อนลูกเป็ดกลับมาแถวสถานีรถไฟก่อน
แล้วค่อยหาอะไรด่วนๆแถวนั้นกิน จะพยายามให้เป็นราเม็งเหมือนเดิมละกัน จะได้ไม่เสียคอนเสป
มาถึงHakodate ทั้งที ถ้าไม่ได้กินราเม็งซุปเกลือนี่น่าเสียดายมาก..
พอต้อนลูกเป็ดมาถึงสถานีเสร็จ
เลยใช้เรดาห์ประจำตัว( สัญชาตญาณแห่งการกิน ) สุ่มเดินดุ่มๆเอา
สุดท้ายก็มาป๊ะร้านราเม็งจนได้.. เหอๆๆๆ
ชื่อร้าน Ryuhou ค่ะ
มีลายเซ็นคนดังเป็นการันตีพอหอมปากหอมคอ..
เอาวะ.. น่าจะรอด..
เมนูค่ะ..
สั่งอย่างด่วนเลย.. แห้งสาม น้ำสอง ไม่งอก เปื่อยแยะๆ
อ้าว.. ไม่ใช่
จัดให้อย่างไวว่อง.. แต่ก็ยังช้าอยู่ดี
เพราะเค้าทำทีละชาม ( T_T )
( ก็ดีอยู่หรอกนะ แต่นาทีนี้มันไฟลนก้น ซิกๆๆๆ )
เอาหน้าคนจัดไปดูดับอารมณ์
มีคนยุบอกให้ถ่ายมาฝากคนก้นครัวเยอะๆ
นาทีนี้.. รีบ! ค่ะ!!!
ถ่ายมาแต่ชามตัวเอง
เป็นราเม็งซุปเกลือ รสดีพอใช้ รสไม่หนัก ดีที่ไม่เค็มจัด
แต่ถ้ามีโอกาส คงต้องขอไปล้างตาที่ Ajisai ฮึ่มๆๆๆๆ
อ่ะ แถมเกี๊ยวซ่าให้อีกคำ..
จะสองทุ่มแล้ว……………………………
รถออกสองทุ่มครึ่ง.. แฮ่กๆๆ ร้อนๆๆ
สุดท้าย ว่านกะลูกเป็ดตี๋กินเสร็จก่อน
เลยจ่ายเงิน ( ของทุกคน )
แล้วซิ่งมาเอากระเป๋าที่ฝากล็อกเกอร์ไว้ก่อน
ที่เหลือตามมาขึ้นรถไฟทันพอดี
นับแต่วันนั้น วิญญาณไกด์เลยสิงร่าง
ก่อนปล่อยไปเคี้ยวอ้อย ดูเวลาก่อนเสมอ
.
สุดท้ายก็ขึ้นรถไฟขบวน Hamanasu ได้ตามกำหนดค่ะ
คืนนี้ต้องนอนแบบนั่งบนรถไฟ ซิกๆๆ
คืนนั้น นั่งที่นั่งแบบ Goranto Seat ค่ะ
ก็ค่อนข้างนั่งสบายพอควร ปลอบใจตัวเองว่าเหมือนนั่งเครื่องบินอีกรอบแหละน่า..
เนี่ยค่ะ ในรูปเป็น Goranto Seat ค่ะ
ก็พอหลอกตัวเองได้นะ ว่าเหมือนชั้น 1 ของสายการบิน
.
เราเดินเชิ่ดเริ่ดหยิ่ง ผ่านที่นั่งชั้นธรรมดาสุดไปอย่างไม่ใยดี.. เชอะ…………………
หึหึหึ
( หัวเราะทำไมเนี่ย O_o? )
แอบแค้น.. ไหนเดินไปดูตู้ Nobi nobi Carpet หน่อยซิ..
อยากเห็นหน้าคนจองได้ ปรากฎว่า..
แอบปลอบใจตัวเองว่า เอาน่า เขาคงขึ้นที่ Hakodate กัน..
( ที่ไม่ได้รอขึ้นที่ Hakodate เลย แต่เลือกกลับมาที่ Aomori
เพราะรถมันออกจากสถานี Hakodate ตั้งตี 5 แน่ะค่ะ ไม่ไหวจะรอ!!! )
จะย่องไปแอบนอนก็ไม่กล้า กลัวมีคนมานอนข้างๆเพิ่ม
สุดท้ายก็สลบไสลไปบนที่”นั่ง”ชั้นเฟิร์สต์แคลสของสายการบินJR Hamanasu..
ผ่านไปอีกคืน..
คืนที่สองแล้วสินะ..
พรุ่งนี้เราจะตะลุยเกาะฮอกไกโดกันอย่างเต็มรูปแบบค่ะ
มีรายการ “ยามเมื่อลมพัดหวน”ด้วย โปรดคอยติดตาม
\( ^_’ ) เที่ยวญี่ปุ่นกับว่านน้ำ ทริปมา-หา-ก๊าบ ตอน 0.. ทุกมวลมหากาพย์ล้วนมีจุดเริ่มต้น.. Return of ว่านน้ำ ( ‘_^ )/ >> Click
\( ^_’ ) เที่ยวญี่ปุ่นกับว่านน้ำ ทริปมา-หา-ก๊าบ ตอน 1 .. ทริปเคี้ยวอ้อย คิดไปก็เท่านั้น.. ภาคแรก ( ‘_^ )/ >> Click