จิ๊กไฟล์ปะหัวกระทู้กันดื้อๆ ขี้เกียจทำ
ฮา..
.
ไปกันแบบใจระส่ำมาก
ขับรถไป เมฆดำลอยลงต่ำ เป็นสัญญาณว่าอาจเกิดเหตุฟ้ารั่วอย่างถล่มทลายในไม่ช้า
ไหนจะคนร่ำร้องอยากดูเรยาอีก..
แต่ที่ระส่ำที่สุดเพราะอยู่ไกล และว่านเป็นคนชวน
พอบอกพิกัดไปนี่ร้องอู้กันถ้วนหน้า
ถ้าไม่อร่อย.. ไอ้ว่านตายอย่างเขียดแหงมๆ
ตะแลม ตะแลม ตะแลม..
ตอน(นั่งรถที่คนอื่น)ขับมุ่งไป
เสิร์ชพิกัดหมู่บ้านชวนชื่นจาก Navi มีเว้ยเฮ้ย..
อารมดีใจแกมตื่นเต้น.. รีบมุ่งไปตามที่ Navi บอก ยังดีถึงรถมาก แต่ไม่ติด
โทรถามทราบว่าอยู่หลัง /8 ไปถึงหมู่บ้าน เลี้ยวเข้าฟ๊าบ….
มืดก็มืด ตาก็มัว มองก็ไม่ค่อยจะเห็น ( สรุปว่าสว. )
ไหนหว่าทับ 8 (-“-
โทรถามอีกที.. อ้าว ไปผิดหมู่บ้านชวนชื่น
แถมยังไปเข้าข้างหลังหมู่บ้านที่ผิดอีกแน่ะ ไพล่ไปสุขา2นู่น..
กว่าจะมะงุมมะงาหราคลำ.. ทางออกมาได้ อูยยยยยยยย เส้นทางนี้ดูไม่มีที่สิ้นสุด..
และแล้วก็มาถึงหมู่บ้านชวนชื่น อุดมสุขจนได้..
บอกแล้ว ว่าร้าน”บ้าน-บ้าน”
เคยว่าจะจอง จับเพื่อนญี่ปุ่นผู้อยากลิ้มลองแมงดาทะเลมากินร้านนี้
แต่ช่วงที่เพื่อนมา “ร้านเต็ม” เลยเป็นอันต้องพับแผนไป
ไม่เป็นไร เอาใหม่..
ฟอร์มทีมอื่นบุกมากินกัน..
มาถึงเป็นคู่แรก.. ดื่มน้ำดื่มท่า มีทีวีดู..
ค่อยเบาใจแทนผู้ติดเรยาว่า “ไม่พลาดแล้ว” อิอิ
ระหว่างนั้นก็บอกพิกัดคนอื่นกันมาเรื่อยๆ
มีการส่งพิกัดกูเกิ้งให้กันทางไอโฟนด้วย
ยุคเทคโนโลยีจินๆ..
.
ทีแรกจะรอคนอื่นมากันก่อน
แต่อาจารย์คะยั้นคะยอว่าไม่ต้องรอ กินอะไรนิดๆหน่อยๆรองท้องไปพลางๆก่อนดีกว่า
แล้วอจ.ก็ยกไอ้นี่ออกมา.. เอิ่ม.. นี่”นิดๆหน่อยๆ”ของอจ.เหรอคะ (^^’
แถวบ้านว่านเรียกขีปนาวุธแบบหนัก ชนิดจัดเต็ม..
เต็มจริงๆ ให้ดิ้นตาย.. ทั้งไข่และเนื้อ.. อัดแน่นเต็มกระดอง..
คนข้างๆร้อง.. คานิมิโสะ คานิมิโสะ..
ช่วงสาย อจ.โทรมาถามว่าอยากกินอะไรบ้าง ก็บอกไปเมนูสามัญนิยมของร้าน
พอมาถึง “ยำผักชาววังกุ้งสด”
อจ.บอก ใบชะครามไม่มี ทางนู้นไม่ได้ส่งมาให้ เป็นยำกระถินได้ไหม
ไอ้ว่านน่ะไม่มีประเด็น เป็นคนกินผักได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะขมจะขื่นจะฉุนยังไง แต่ไม่แน่ใจคนอื่นจะว่าไง
อจ.บอกว่าอร่อยนะ ไม่เหม็นเขียว..
อรึม.. เอาก็เอา..
ก็เลยได้”ยำกระถิน”มา
ปรากฎว่าจานนี้มีเบิ้ล..
รสชาติแนวยำถั่วพู ( ไม่มีล.ลิงนะจ๊ะ )
จาน2นี่ไข่มาอย่างมะตูมหยาดเยิ้มมาก ได้ใจจริงๆจนลืมถ่าย ฮา..
กุ้งมาอย่างอวบ..
นอนตาแป๋วมาบนจาน..
ชีๆแปะๆมั่กๆ
สั่งกุ้งที่เล็กกลับมาฝากแม่ตามหน้าที่ลูกกตัญญูที่ดี
กลับมาตอนเย็น แม่บอกว่ากุ้งนี้ทั้งสดทั้งอร่อย
กำลังอยากกินพอดี แต่ที่ตลาดแพงจัง โลตั้ง8ร้อย
เลยให้แม่ทายเล่นว่านี่โลละเท่าไหร่ แน่นอนว่าแม่ทายไม่ถูก อิอิ
อ้าว แกล้งแม่.. จะหลุดจากตำแหน่งลูกกตัญญูไหมนิ
อ่ะ หม่ำๆ
หม่ำเปล่าๆ เดี๋ยวผิดผีสินะ..
น้ำจิ้มที่นี่ เปรี้ยวเผ็ดกลมกล่อมดี หอมพริกหอมกระเทียม
ไม่เปรี้ยวกระโดกกระเดกอย่างบางที่
อจ.เล่าว่าเด็กๆช่วยแม่โขลกน้ำพริกบ่อย มิน่าล่ะ..
ต่อมาของขึ้นชื่อประจำร้าน..
ภาษาปะกิตเขาว่า ซิกเนเจ้อ ดิช
ใครมายกซด ไม่สั่ง = มาไม่ถึง
น้านนนนน..
มันคือปลากะพงสามรส ฉบับยกซด
น้ำราด ราดด้วยสับปะรดท้องถิ่น
เปรี้ยวหวานแปลกลิ้น เด็กๆน่าจะชอบ
เนื้อปลาหวานด้วยความสด
หวานสับปะรดช่วยขับรสหวานของเนื้อปลาให้เด่นขึ้น..
เกือบลืมปูม้า..
สารภาพตามตรงว่าเป็นคนไม่ปลื้มปูม้าเท่าไหร่
เลยไม่ค่อยอื้อฮืออ้าฮากับปูม้ามาก ถึงจะสดแค่ไหนก็ตามที
แทะก้ามลิ้มรสพอเป็นพิธีอันเดียวก็วาง
ผูกจิตพิสวาทกับปูทะเลมากกว่า..
( กรุณาย้อนกลับไปดูคคห.3 ซึ่งว่านง่วนอยู่กับจานนั้น 555 )
ต่อมาคือหอยนางรมทรงเครื่อง..
สดไหม-ไม่ทราบ คงต้องดูกันเอง
ปูทะเล.. อจ.ถามว่าจะให้ทำอะไรดี
พิพากษาแรกออกมาว่า ผัดผงกะหรี่..
รสชาติออกหวาน แปลกลิ้นดี..
เป็นแบบฉบับของร้าน ไม่ใช่แบบกะหรี่ไข่ๆใส่น้ำพริกเผา อย่างร้านอื่น
( แต่แอบสารภาพอีกแหละว่าชอบแบบกะหรี่ไข่ๆมากกว่า
อย่างร้าน Banana Leave สาขาสีลมคอมเพลกซ์-เท่านั้น อร่อยชะมัด..
ไข่+กะหรี่ข้นจนเป็นครีม น้ำมันพริกเผาเยิ้มมม.. กินกันลืมอ้วน
แต่กินเสร็จแล้ว ซดน้ำเป็นโอ่งได้เลย ชูรสเยอะจินๆ.. )
อันนี้ก็จานเด็ดของร้าน
หมึกผัดกะปิ..
หอมกะปิ..
หมึกอวบเด้งมาก เคี้ยวทีดีดดิ้นในปาก ( ว่าเข้านั่น )
แต่ไปครั้งหน้า คงต้องบอกอาจารย์ว่าจานนี้ขอหนักเค็มนิดนึง
สังเกตว่าอจ.ทำหลายจานออกหวานค่ะ
ก็อร่อยแบบหวานๆดี
แต่อยากได้อะไรเค็มๆมาเบรกมั่ง แหะแหะ
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยกินหวาน (^^’
มีปูทะเลอีกตัว พิพากษาโต๊ะกลมกันว่าจะประหารมันอย่างไรดี..
คำพิพากษาสรุปออกมาว่า “ผัดพริกไทยดำ”
จึงเดินไปบอกอจ.ตามนั้น
มีเสียงปึ้งปั้ง ( ทุบก้ามปู ) อยู่ขณะหนึ่ง..
ซักพักอจ.ถือจานนี้ควันโฉ่ออกมา..
หลายคนมองมันทำตาปริบๆ คุณพี่ที่เคารพถามว่าทำไมต้องมองงั้นฟละ..
ก็มันผิดจากปูผัดพริกไทยดำที่คิดไว้ (^^”
คุณพี่ที่เคารพเลยทำตาปริบๆมั่ง..
แต่พอตักเข้าปาก
ถึงจะออกหวานอีกแหละ แต่เป็นจานที่คุณพี่ที่เคารพ ชมอยู่ห้าหนได้ ว่าอร่อยมาก ชอบจานนี้มาก..
เป็นรสชาติที่ผสมผสานระหว่างไข่ข้นจนเป็นครีมอย่างปูผัดผงกะหรี่ร้านทั่วไป+พริกไทยดำ
ออกหวานก็จริง แต่อร่อยค่ะ
คราวหน้าคงเลือกสั่งปูผัดพริกไทยดำ
มากกว่าปูผัดผงกะหรี่
ปลานึ่งมะนาว
จานนี้หวานกระเทียมดอง..
คุยอยู่กะคุณพี่อีกกระทู้ว่าไม่น่าใส่ต้นหอมซอย
ออกแนวปลานึ่งอย่างจีนไปหน่อย..
สุดท้าย..
ข้าวผัดปู.. มาในจานหัวใจเชียว..
เป็นข้าวผัดอย่างข้าวผัดบ้านๆแบบไทยนะคะ
ไม่ใช่ข้าวผัดชนิดข้าวเรียงตัวสวย เคลือบไข่ทุกเมล็ดอย่างเหลาจีน..
กินแล้วก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบค่ะ
แอบแซวคนติดเรยาว่าถือจานไปนั่งกินหน้าจอเลยก็ได้
เธอบอกค่อยๆว่าเกรงใจ 555
แต่อารมณ์เหมือนไปกินข้าวบ้านเพื่อนมาก..
กินข้าวไปดูทีวีไป 555
เกลี้ยง..
( ฝีมือคนข้างๆถ่ายไว้เป็นหลักฐาน หุหุ )
โฉมหน้าอาจารย์ธชารัฐ..
ผู้ทำอาหารด้วย”ใจ”
ใครอยากรู้ว่าอาจารย์ทำอาหารด้วยใจยังไง ต้องไปฟังเอง
เล่ามากเดี๋ยวจะว่าโวว่าโม้..
อาจารย์เล่าให้ฟังหลายเรื่องค่ะ ตามประสาคนเป็นอาจารย์ 555
คิดไปคิดมา เหมือนไปกินข้าวบ้านครูมากกว่าไปกินข้าวบ้านเพื่อน
แต่เป็นครูที่กันเองนะ ไม่ใช่ครูฝ่ายปกครอง 555
อาจารย์เล่า สลับกับรุมถามกันสักพัก
อจ.ก็ขอตัวไปปอกสับปะรด ปิดท้ายรายการ..
อาจารย์บอก หวานมาก แต่ฉ่ำกำลังดี
คนข้างๆอีกคนบอก ผมชอบฉ่ำๆ
ไม่เป็นไร ว่านชอบไม่ฉ่ำ 555
อร่อยดีค่ะ ไม่กัดลิ้น
จบมื้อแบบสะอาดสะอ้าน อิอิ
ค่าเสียหาย..
ทางไป..
ทีแรกปากหนัก ไม่ทราบว่ามีแผนที่ด้วย
ไปถึงแล้วถึงทราบว่ามีแผนที่ (-_-‘.. เลยขออจ.มาค่ะ
One thought on “ร่วมด้วยช่วยกัน”ยกซด”.. ร้านอาหารทะเลสด-สด บ้าน-บ้าน”
Comments are closed.